Φαρμακωμένος κυριολεκτικά δείχνει ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην τριμερή συνάντησή του με Μέρκελ και Ολάντ, που τέλειωσε πριν λίγο και διήρκησε μόλις μισή ώρα, επιβεβαιώνοντας το αδιέξοδο... Αλλά θα συνεχιστεί και πάλι μετά τη Σύνοδο Ηγετών Ευρωζώνης.
"Η ελληνική πλευρά δεν κατανοεί την επιμονή των θεσμών σε τόσο σκληρά μέτρα" τους τόνισε, αλλά οι μεγάλοι της Ευρώπης, ο Γαλλο-Γερμανικός Άξονας, μένει αλύγιστος και ψυχρός, μεταθέτοντας το βάρος στις πλάτες Τσίπρα...
Ο Πρωθυπουργός παίρνει βαθιά ανάσα, πριν ξεκινήσει η συνάντηση, πικραμένος αλλά και εγκλωβισμένος ανάμεσα σε αυτά που υποσχέθηκε προεκλογικά και δεν μπορούν να υλοποιηθούν και στην φοβερή ευθύνη να οδηγήσει σε Χρεοκοπία και Εθνική Καταστροφή μια ολόκληρη χώρα! Εν μέσω μάλιστα Τουριστικής Περιόδου, με κίνδυνο να καταστραφεί από τη ρίζα η Οικονομία που βασίζεται ακριβώς στον Τουρισμό...
Διέξοδός του είναι μόνο το Κοινοβούλιο πια, όπου μπορεί να μεταφέρει την τελική πρόταση, έχοντας κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να την βελτιώσει!
Ίσως την επομένη δεν θα είναι πια Πρωθυπουργός, αλλά θα έχει κάνει το χρέος του...
Από την άλλη, ο Πρωθυπουργός, πρέπει να έχει ήδη καταλάβει πως και άλλοι πριν από αυτόν διαπραγματεύτηκαν, αλλά είχαν να διαλέξουν ακριβώς το ίδιο, χωρίς να έχουν μάλιστα την πολυτέλεια ταμείων και πλεονασμάτων: Συμβιβασμό ή Χρεοκοπία. Και διάλεξαν γρήγορα το πρώτο, για να απομακρύνουν εξίσου γρήγορα το δεύτερο...
Όλοι οι Έλληνες σε ένα καράβι είμαστε! Ας το καταλάβουμε! Ας ενωθούμε σαν αδέλφια! Και ας προσευχηθούμε...
Γιατί υπάρχει και Θεός και μπορεί να σηκώσει εκείνα που δεν μπορούμε να σηκώσουμε και μπορεί να λύσει όσα δεν μπορούμε να λύσουμε και ας φαίνονται βουνά ατέλειωτα και ασήκωτα...
Υπάρχει και Θεός...
Και Εκείνον Αλέξη, μόνο Του, σαν κακούργο, τον άρπαξαν, τον ράπισαν, τον έφτυσαν, του έβαλαν αγκάθινο στεφάνι, τον πότισαν ξύδι και τον Σταύρωσαν...
Και τα πέρασε όλα αυτά για εμάς!
Για να μας ανοίξει ξανά τον δρόμο.
Για να μας ανοίξει ξανά την αγκαλιά Του!
Για να μας βοηθήσει, όταν όλοι μας αρνούνται κάθε βοήθεια!
Για να σηκώσει και τον δικό μας Σταυρό...
Για να τρέξει κοντά μας, ταπεινός και πράος τη καρδία, να μας βοηθήσει, να μας φωτίσει, να μας καθοδηγήσει, να περάσουμε κι αυτόν τον κάβο και εκείνον τον κίνδυνο...
Αρκεί να τον φωνάξουμε πλάι μας...
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου