Ο Αρχηγός της Επανάστασης Πρίγκιπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, μιλά για πρώτη φορά στο Γένος, μετά από 200 χρόνια σιωπής και λήθης! Μετά από 200 χρόνια φυλακής της Ιστορίας και της προσφοράς του στην Ελευθερία!
Μιλά για τον "Άγνωστο Πόλεμο" του ΄21 στις Ηγεμονίες! Μιλά και δακρύζουν οι πέτρες! Ριγούν οι καρδιές! Σειούνται τα σπλάχνα της γης!
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Για πρώτη φορά μάλιστα παρουσιάζουμε το πραγματικό του πρόσωπο (αυτό στο εξώφυλλο), τα πραγματικά χαρακτηριστικά του, όπως ακριβώς ήταν και όπως αποτυπώθηκαν από ζωγράφο ανάμεσα στο 1814 με 1817, τρία μόλις χρόνια πριν αναλάβει την Αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας, όπως αποδεικνύει ο πίνακάς του που κοσμεί το Μουσείο Πούσκιν! Γιατί ακόμη και την μορφή του αλλοίωσαν! Προκειμένου να αλλοιώσουν την προσφορά του!
Η αληθινή όμως μορφή του είναι όλο φλόγα! Όλο παλικαριά! Όλα φωτιά και δύναμη! Ζεστά μάτια, πανέξυπνο και γοητευτικό βλέμμα, με μια πινελιά ποίησης και γοητείας, που τραβούσε τότε σαν μαγνήτης τις κυρίες της Ρωσίας και της Αυστρίας, κάνοντάς τον περιζήτητο σε όλα τα υψηλά πριγκιπικά και αυτοκρατορικά σαλόνια!
Ακόμη περισσότερο, όταν την ξεχωριστή ανδρεία του μαρτυρούσε το κομμένο από οβίδα δεξί του χέρι, που τον έκανε μια μορφή που ξεπήδησε λες από μυθιστόρημα! Έναν Πρίγκιπα Έλληνα, βυζαντινό, υπέροχο και μοναδικό, που ξεμαρμάρωσε από τα κάστρα της Τραπεζούντας και τους Πύργους της Πόλης, βαστώντας όπως λένε γραπτές μαρτυρίες (αυστριακή κόμισσα Λούλου Τυρχάιμ), το ίδιο το σπαθί του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, για να ζωντανέψει την Αυτοκρατορία του Παλαιολόγου, την Χριστιανική Αυτοκρατορία των Ελλήνων, γινόμενος συνεχιστής της Πύλης του Αγίου Ρωμανού! Συνεχιστής της αιώνιας πάλης του Ελληνισμού ενάντια στο σκοτάδι και την βαρβαρότητα!
Αλλά αυτό ακριβώς δεν μπορούσε να ανεχθεί η Ρωσία και η Αυστρία. Δεν μπορούσαν να ανεχθούν την επιτυχία του! Και φρόντισαν να την υπονομεύσουν απόλυτα...
Ο Αλέξανδρος, ήταν ένα παλικάρι που βγάζει η πατρίδα κάθε 500 χρόνια! Και μέχρι τώρα το είχαν θαμμένο στην λάσπη. Κλεισμένο ακόμη στις φοβερές φυλακές της Αυστρίας! Γιατί, γιατί εάν τα κατάφερνε, θα είχε γίνει Βασιλέας της Ελλάδας! Και αυτό γεννούσε άμεσα εδαφικά ζητήματα για ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις επιδιώξεις και βλέψεις των Μεγάλων Δυνάμεων!
Το ίδιο πολέμησαν και τον επίσης ακέραιο και αγνότατο αδελφό του, τον Πρίγκιπα Δημήτριο Υψηλάντη, τον οποίο δεν άφησαν καν να νυμφευθεί την πανάξια Μαντώ Μαυρογένους, φτάνοντας στο σημείο να την απαγάγουν, για να μην γίνουν εκείνοι Βασιλείς των Ελλήνων! Γιατί τότε δεν θα μπορούσαν "βδέλλες" και "τρωκτικά" να τρώνε τις σάρκες, τις οικονομίες, την τιμή και την αξία αυτού του λαού και αυτού του τόπου, που θα έπεφτε έτσι, μετά και την δολοφονία του επίσης αγνού, και ευλογημένου Ιωάννη Καποδίστρια, σε ξένες "αγκαλιές, Αντιβασιλείες, "μητριές" και Όθωνες...
Δεν μας άφησαν να γνωρίσουμε, για να μην αγαπήσουμε τον Αρχηγό μας! Για να μην τον κλείσουμε στην ψυχή μας! Για να μην τον ξεμαρμαρώσουμε και πάλι και αναλογιστούμε πώς θα είμασταν κάτω από το ένα και μοναδικό γενναίο χέρι του, μια και το άλλο, το δεξί, θα το έβανε ο Θεός!
Μια ξένη όμως, η Αυστριακή Πριγκίπισσα Κωνσταντία Τυρχάιμ (Ραζουμόφσκι), τον λάτρεψε κυριολεκτικά, αγαπώντας τα ζεστά μάτια του, την τόσο ξεχωριστή ψυχή του, που δεν άφησαν ποτέ να μάθουμε, να νιώσουμε στην Ελλάδα της ξενικής Παιδείας και της εγχώριας λήθης, της συνεχιζόμενης "κατοχής", εισαγόμενης αθεΐας και ντόπιας αγνωμοσύνης...
Κι όταν μετά 7 σχεδόν χρόνια, που τον είχαν μυστικά φυλακισμένο στην Αυστρία, ανακάλυψε επιτέλους το κελί και τα ίχνη του, φρόντισε μαζί με την αδελφή της Λούλου Τυρχάιμ, να αποφυλακιστεί, έστω και υπό όρους!
Και εκείνη, η Κωνσταντία, ήταν συνεχώς δίπλα του από τότε, μόνη παρηγοριά τις τελευταίες ώρες της ζωής του, παρόλο που είχαν πια μαραθεί τα χαρακτηριστικά του από τα ανήλια μαρτύρια, παρότι είχε πληγωθεί η μορφή του από τα ψυχρά κάγκελα και τους "καγκελάριους" της Ευρώπης. Και ίσως ήταν η μόνη που τον έκλαψε τα 200 αυτά ολόκληρα χρόνια της σιωπής...
Σαν εκείνος δε έφυγε στα ουράνια, να γεμίσει από την αιώνια χαρά του Χριστού μας, εκείνη δεν το άντεξε, δεν το μπόρεσε και παραφρόνησε...
Σύμφωνα με την έρευνα του εξαίρετου αείμνηστου Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Βιέννης Πολυχρόνη Ενεπεκίδη (δείτε σχετικά του βιβλία στα οποία και οφείλουμε πλήθος στοιχείων) και βάση της τότε ιατρικής έκθεσης, ο Αρχηγός απεβίωσε στο Πανδοχείο "Χρυσούν Απίδιον" στην Βιέννη, στην οδό Landstrasse 52, ενώ σήμερα, πολλοί δείχνουν το κτίριο της Landstrasse 31 (εδώ) όπου έχει εντοιχίσει και σχετική μαρμάρινη επιγραφή, καθώς το Πανδοχείο, αν ήταν όντως εκεί, έχει αντικατασταθεί από άλλο νεότερο κτίριο πριν έναν περίπου αιώνα.
Παρουσιάζουμε λοιπόν σήμερα, 200 χρόνια μετά, τον αληθινό Αρχηγό της Επανάστασης, για να τον αγαπήσουν πια όλες οι καρδιές, όλοι οι Έλληνες, όλες οι Ελληνίδες, όλα τα Ελληνόπουλα και να προφέρουν με τιμή, καμάρι και ευγνωμοσύνη το όνομά του: Αλέξανδρος Υψηλάντης - ο Αρχηγός της Ελευθερίας!
Ο Άγνωστος Πόλεμός του, η άγνωστή μορφή του, η άγνωστη υπέροχη οικογένεια και ψυχή του, είναι μια συμπαραγωγή του Ψηφιακού Μουσείου 1821 και του ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ. Ένα ιστορικό χρέος τιμής και μνήμης, που με την βοήθεια του Θεού ξεπληρώνουμε με περηφάνια σήμερα στον Αρχηγό όλων μας!
ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου